„Naród, który chce żyć, musi w sobie zniszczyć to, co martwe”
Stanisław Wyspiański
WYZWOLENIE
Autor: Stanisław Wyspiański
Scenariusz i reżyseria: Piotr Tomaszuk
Scenografia: Mateusz Kasprzak
Muzyka: Adrian Jakuć-Łukaszewicz
Fotografie: Magdalena Rybij
OBSADA
Rafał
Gąsowski
Monika
Kwiatkowska
Dariusz
Matys
Magdalena Dąbrowska
Mateusz
Stasiulewicz
Adrian
Jakuć-Łukaszewicz
Piotr
Tomaszuk
RECENZJE
Jacek Sieradzki – Subiektywny spis aktorów teatralnych. Edycja trzydziesta pierwsza
„Rafał Gąsowski [mistrzostwo]: …ogrom zadania aktorskiego, wielopłaszczyznowość roli, jej aptekarska precyzja przy niesamowitej ekspresji głosowej, cielesnej, przy szalonym wysiłku fizycznym – wszystko to zapiera dech. W scenie finałowej powtarza sławny gest Tadeusza Kantora dyrygowania morskimi falami; nie ma wątpliwości, że byłyby mu posłuszne.”
Karol Zimnoch – Twardy orzech do zgryzienia / Teatrologia.info
„Rafał Gąsowski kreuje poetę, który jedynie wciela się w pisane przez siebie postacie, notując przy tym skrzętnie zaimprowizowane partie swojego powstającego dzieła. Często deklamuje też dialogi samodzielnie, nazywając postaci, których kwestię obecnie wypowiada. Dzięki tym zabiegom Rafał Gąsowski mógł zaprezentować pełną gamę swoich aktorskich zdolności.”Kamila Łapicka – Robić to, co od nas zależy? / Klasyka Żywa
„W Wyzwoleniu, do którego scenografię skomponował Mateusz Kasprzak, szczególnie zachwyciły mnie maski. Nie Maski-postacie, pisane wielką literą i odgrywane przez aktorów, tylko maski-rekwizyty, twarze „odciśnięte” na kawałkach materiału, z którymi dialoguje Konrad.”Anna Katarzyna Dycha – Wyspiański ciągle aktualny / Teatr dla wszystkich
„Raz ekspresyjny, raz liryczny i wyciszony. Rafał Gąsowski pokazuje w tym spektaklu wiele aktorskich twarzy. To kreacja mocna, przekonująca, budząca emocje. Czołowy aktor Wierszalina po raz kolejny udowadnia, że w klasyce czuje się jak ryba w wodzie. „Urszula Śleszyńska – „Wyzwolenie” w Wierszalinie to teatr w teatrze / Kurier Poranny
„Wierszalińskie „Wyzwolenie” jest świeże i nowatorskie, a zarazem i klasyczne. Momentami przywodzi na myśl oniryczny sen, innym razem majaki artysty, który zbyt mocno chce, za bardzo pragnie się wyzwolić, nie wiedząc w sumie do czego te wyzwolenie miałoby doprowadzić. A może tego wyzwolenia w ogóle nie ma, bo i wyzwalać się nie ma z czego?”Anna Czajkowska – Naród w pigułce, muza i kapusta na gwoździu / Teatr dla wszystkich
„W „Wyzwoleniu” Tomaszuka jest zarówno magia, jak i głębia, powaga oraz refleksja obok groteski i humoru. Jak zwykle w Wierszalinie wszystko zostało idealnie wyważone pod względem treści i formy. Żadnych przypadkowych elementów. Wyspiański odczytany ze zrozumieniem i szacunkiem, ale przełożony na współczesny, bliski nam język sceniczny pozostaje nieśmiertelny.”
Benedykta Karolina Baumann – Nie chodzi o kapustę / Zakonnica bez przebrania
„Urzekł mnie już początek. Nieoczywisty – jak wszystko w tym malutkim, supraskim Teatrze Ogromnym. Na scenę leci but. Jeden, potem drugi. Z rupieciarni drewnianych sprzętów wyłania się postać w rozchełstanej koszuli, kaszląca i chrząkająca, okładająca sobie gardło kapustą. Tak! – najprawdziwszą kapustą! Coraz bardziej nerwowo, coraz bardziej kompulsywnie. Widać, że nie chodzi o kapustę, lecz o lęk, zagubienie, jakieś niedostosowanie do życia. I taki jest ten cherlawy Konrad w genialnej (jak zwykle!) interpretacji Rafała Gąsowskiego. Zaczyna się dramat. ”Jerzy Doroszkiewicz – Stanisław Wyspiański. Wyzwolenie od czy do Polski? / Geekstok.pl
„Gąsowski fantastycznie wygrywa proces tworzenia poszczególnych scen, narodziny rymów i rytmu, wspierany oszczędnymi akcentami perkusyjnymi. I przywołuje poszczególne grupy społeczne. Z wyższością inteligenta przydziela robotnikom role, by sam zmienić się w marionetkę”