fbpx

OFIARA WILGEFORTIS

PREMIERA – 13.12.2019| CZAS TRWANIA SPEKTAKLU: 120 minut

Na motywach opowieści Olgi Tokarczuk „Dom dzienny, dom nocny”.

REŻYSER: Piotr Tomaszuk

RZEŹBA: Mikołaj Malesza

MUZYKA: Adrian Jakuć-Łukaszewicz i Piotr Tomaszuk

OFIARA WILGEFORTIS

Średniowieczny apokryf o świętej WILGEFORTIS opowiada o dziewczynie, którą Chrystus na znak miłości obdarował… brodą upodabniając w ten sposób jej twarz, do swego boskiego oblicza. Lud dostrzegł w tym zdarzeniu fakt cudowny, ojciec zaś widział znak hańby i działalności szatana. Ukrzyżował Wilgefortis ze słowami „Skoro on jest twoim  kochankiem, to umrzesz jak on!”. Lud przechował wizerunek świętej Wilgefortis – ukrzyżowanej dziewczyny z twarzą Chrystusa. Spektakl zadziwia wielkimi, ruchomymi figurami przypominającymi mansjony. Aktorom przewodzi demoniczny Mistrz Widowiska – MAGISTER LUDENS – postać wyprowadzona ze średniowiecznych misteriów. Obrazem, który zamyka widowisko i jednocześnie stanowi jego ideowe przesłanie jest ukrzyżowana KOBIETA Z TWARZĄ JEZUSA CHRYSTUSA.

OBSADA

Wilgefortis

Katarzyna
Wolak-Gąsowska

Jezus Chrystus

Rafał
Gąsowski

Ojciec

Dariusz
Matys

Matka przełożona/biskup

Monika
Kwiatkowska

Adrian Jakuć

Muzyk

Adrian
Jakuć-Łukaszewicz

Książę

Mateusz Krzyżewski

Mateusz Stasiulewicz

Narzeczony/dzieciątko

Mateusz
Stasiulewicz

magister ludens

Piotr
Tomaszuk

RECENZJE

Jacek Kopciński

Jesteśmy w samym środku średniowiecza, a zarazem w teatrze współczesnego reżysera, który, ożywiając dawny wzorzec, przygotowuje pole dla własnej „gry”… Ta „gra” dotykać będzie najczulszych punktów duchowości i obrzędowości chrześcijańskiej, niejednokrotnie zatrącając o struny herezji, zarazem jednak ani na chwilę nie przestanie być tylko „grą”.
Czarna scena pustoszeje.W pamięci pozostaje przytłaczający świat spotworniałych masek i biała postać młodej, zakochanej dziewczyny, która ludziom, nie Bogu, potrafiła powiedzieć NIE. Iskierka – płomień – ludzka dusza, która rozbłysła w teatrze.

chrześcijańskiej, niejednokrotnie zatrącając o struny herezji, zarazem jednak ani na chwilę nie przestanie być tylko „grą”.

Czarna scena pustoszeje.W pamięci pozostaje przytłaczający świat spotworniałych masek i biała postać młodej, zakochanej dziewczyny, która ludziom, nie Bogu, potrafiła powiedzieć NIE. Iskierka – płomień – ludzka dusza, która rozbłysła w teatrze.

Henryka Wach-Malicka

Ofiara Wilgefortis to historia średniowiecznej świętej, opowieść o tajemnicy spotkania człowieka z Bogiem. Spektakl-misterium rozgrywa się na ruchomych podestach nawiązujących do tradycji średniowiecznych mansjonów. Narratorem, aranżerem i jednym z bohaterów jest Mistrz Widowiska – Magister Ludens. Poruszającą i pełną dramatycznych napięć historię Wilgefortis opowiadają – na równi z aktorami – ogromne drewniane figury. „Mimo prostej fabuły, spektakl Tomaszuka nie poddaje się – na szczęście – łatwej interpretacji. Dla postaci dramatu, ale i dla publiczności, Wilgefortis może być prawdziwą wybranką Chrystusa, ale może też być kobietą naznaczoną chorobą psychiczną, zrodzoną z panicznej ucieczki przed brutalnością świata. Na pewno jest jednak kobietą głęboko wierzącą i nieszczęśliwą, której wrażliwość i skłonność do mistycyzmu nie wytrzymały konfrontacji z rzeczywistością”.
„Tomaszuk sugeruje w widzeniach przyszłej świętej, że jej uwielbienie bóstwa ma wiele cech fizycznej, ziemskiej miłości. Niespełnienie daje zresztą kobiecie siłę, dzięki której przetrzyma z godnością wielorakie zakusy szatana i brutalność najbliższych”. „Forma spektaklu koresponduje z jego treścią i zbudowana jest na wzór misterium. Całość prowadzi narrator, którego słowa często powtarzają postacie, a ruchy – machiny. Narrator „nie ma zdania” w kwestii świętości bohaterki; raz bywa gorącym jej wyznawcą, raz – ironicznym, szatańskim komentatorem zdarzeń. I to on sugeruje płynność granicy pomiędzy sacrum a bluźnierstwem”.

 Henryk Izydor Rogacki

Teatr monumentalny, teatr drewnianych „żywych” nadmarionet, przynoszący namiętne wyznanie Piotra Tomaszuka, a może tylko przypomnienie, że sztuka teatru to w gruncie rzeczy spowiedź artysty, czyniona z racji nieodgadnionych i tajemniczych.
Spektakl osobny i osobliwy,będący klasą samą w sobie, teatr rzadkiej urody i rzadkiego diapazonu scenicznej rozmowy.

NAGRODY

grand prix

ofiara wilgefortis

Międzynarodowy Festiwal Sztuki Lalkarskiej „Animacje”

Bielsko-Biała 2002

PIERWSZA NAGRODA ZA REŻYSERIĘ

ofiara wilgefortis

Międzynarodowy Festiwal Sztuki Lalkarskiej „Animacje”

Bielsko-Biała 2002

WYRÓŻNIENIE

ofiara wilgefortis

VI Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Wpółczesnej 

Warszawa 2000

Shopping Cart
Skip to content